|
Zdzisław Walczak, Szarża 1 Pułku Ułanów pod Rokitną w 1915 r, 2002 |
|
Wojciech Kossak, Szarża pod Rokitną, 1934 |
"Szarża 1 Pułku Ułanów pod Rokitną w 1915 r" obraz Zdzisława Walczaka przedstawia tragiczną szarżę naszych ułanów. 12 czerwca 1915 roku oddziały II Brygady działały w rejonie wsi Rokitna
(obecnie Rokytne, miejscowość na Ukrainie w obw. czerniowieckim). Z
polskimi oddziałami sąsiadowały oddziały związku taktycznego pułkownika
D. Pappa z prawej strony, a od lewej oddziały 42 dywizji piechoty.
Rozpoczął się wspólny atak w celu zdobycia zajmowanych przez Rosjan
pozycji w okolicy wsi Rokitna. Pomimo zaciekłych walk wojska austriackie
i polskie nie osiągały założonych celów strategicznych. 13 czerwca w
godzinach przedpołudniowych pozycje 42 dywizji zaczęły być zagrożone
przez nacierające oddziały rosyjskie. Około południa do dywizjonu ułanów
powrócił rot. Dunin-Wąsowicz, który został wezwany do szefa sztabu II
Brygady kapitana Vargasa. W celu wyparcia oddziałów rosyjskich z pozycji
we wsi Rokitna drugi i trzeci szwadron miał zaatakować z lewej flanki,
wsparty przez piechotę, potrójne okopy rosyjskie. Rotmistrz Zbigniew
Dunin-Wąsowicz osobiście poprowadził swoich ułanów do walki. Po
przekroczeniu bagnistych brzegów rzeczki Rokitnianki, Dunin-Wąsowicz
skierował 3 szwadron do rezerwy, a z 2 ruszył do ataku. W ciągu około 15
minut ułani przedarli się przez 3 linie wroga. Z szarży z 64 ułanów
wróciło sześciu. Szarża nie została w całości wykorzystana. Oddziały
piechoty w niedostatecznym stopniu wsparły ułanów. Rotmistrz Zbigniew
Dunin-Wąsowicz w szarży poległ. Oddziały piechoty w niedostatecznym stopniu wsparły ułanów. 15 czerwca 1915 roku w Rarańczy na miejscowym cmentarzu odbył się pogrzeb 15 poległych w szarży ułanów.
Oczywiście był to 2 pułk ułanów, a nie 1 pułk. Szarży tej nie należy nazywać "tragiczną", a zwycięską i wiekopomną. Rosjanie ponieśli klęskę i wycofali się w nocy. Z 64 atakujących poległo bohatersko na polu bitwy tylko 15, co nie przekracza normalnego procentu strat w ataku na umocnione pozycje npla.
OdpowiedzUsuńBył to 2 pułk ułanów legionowych, a nie 1 pułk. Szarży nie należy nazywać "tragiczną", a wiekopomną i zwycięską. Rosjanie ponieśli bowiem klęskę i wycofali się w nocy. Z 64 atakujących ułanów poległo bohatersko na polu bitwy tylko 15 (4 zmarło z ran). Nie przekracza to normalnego procentu strat w szarży na umocnione okopy npla.
OdpowiedzUsuńA nie przypadkiem szarża 2 szwadronu 2 Pułku Ułanów?
OdpowiedzUsuń