Męczeństwo św. Wojciecha - 23 kwietnia 997

Venceslav Cerny, Męczeństwo Wojciecha

Męczeńska śmierć biskupa praskiego Wojciecha podczas misji ewangelizacyjnej do kraju Prusów.

W okolicy pruskiego grodu granicznego Chollin (na południowych brzegach jeziora Drużno obecnie wieś Święty Gaj; inni wskazują okolice Elbląga, jeszcze inni Tękit) 23 kwietnia 997 r. odpoczywających po mszy odprawionej w świętym gaju zaskoczyło 7 wojowników prowadzonych przez kapłana. Wojciech – jako przywódca – uderzony toporem lub włócznią w serce został zabity przez Prusa imieniem Sicco, który – wg żywotów – miał wcześniej stracić w walkach z Polakami brata. Ciału odcięto głowę i nabito na pal wyrazem hańby. Jego towarzyszy oszczędzono i odesłano do Polski. Głowę z pala zdjął potajemnie i przewiózł do Gniezna nieznany Pomorzanin. Wkrótce potem Chrobry wykupił resztę ciała Wojciecha na wagę złota i rozkazał pochować w Gnieźnie. Do jego grobu w 1000 roku pielgrzymował Otton III. W czasie jego wizyty w Gnieźnie założono metropolię arcybiskupią, której Wojciech został patronem, a jego brat Radzim Gaudenty stanął na czele. Święty Wojciech jest pierwszym polskim męczennikiem i patronem Polski.