 |
| Juliusz Kossak, Bitwa pod Miłosławiem, 1868 |
Bitwa pod Miłosławiem to największa bitwa w czasie powstania wielkopolskiego w 1848 r. Wojska pruskie generała Blumena (2500 żołnierzy i 4 działa) ruszyły na skoncentrowane w Miłosławiu oddziały Ludwika Mierosławskiego (1200 żołnierzy i 4 działa). Z odsieczą dotarły jednak dwa oddziały powstańcze: z Nowego Miasta oddział Józefa Garczyńskiego (1000 żołnierzy) i z Pleszewa oddział Feliksa Białoskórskiego (1200).
W pierwszej fazie bitwy słabsze siły polskie zostały wyparte z Miłosławia i zajęły pozycje po obu stronach szosy. W pościg za cofającymi się Polakami Blumen rzucił jazdę. Pościg pruski został wstrzymany z chwilą nadejścia Garczyńskiego, a gdy nadszedł Białoskórski, Polacy ruszyli do kontrataku.
W drugiej fazie bitwy na skutek przybycia posiłków, Polacy przeprowadzili pomyślne kontruderzenie wzdłuż osi drogi, uprzedzili szarżę pruskiej jazdy i wdarli się do miasteczka. Prusacy zmuszeni zostali do odwrotu, jednak wyczerpane walką oddziały powstańcze nie były zdolne do pościgu. Zwycięstwo nie zostało wykorzystane operacyjnie. Straty polskie wyniosły około 200 żołnierzy, a pruskie - 225 żołnierzy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz