Finowie tłumiący powstanie listopadowe

Robert Wilhelm Ekman, Finowie podczas bitwy pod Tykocinem 1831.

Mało kto wie, że powstanie listopadowe dla Polaków było starciem nie tylko z Rosją, ale i z... Finlandią. Gdy wybuchła wojna, dwa kraje wchodzące w skład rosyjskiego imperium stanęły naprzeciw siebie jako wrogowie: podczas gdy jeden z nich próbował uwolnić się od rosyjskiego jarzma, drugi starał się udowodnić swą lojalność. W rezultacie Wielkie Księstwo Finlandii, będące ówcześnie autonomiczną częścią Cesarstwa Rosyjskiego, zaangażowało się w międzynarodowy kryzys towarzyszący konfliktowi polsko-rosyjskiemu, a czynny udział fińskich żołnierzy w Gwardii Imperium Rosyjskiego stał się namacalnym świadectwem kontrastu między buntowniczą Polską a lojalistyczną Finlandią.

Wielkie Księstwo Finlandii, utworzone przez cara Aleksandra po rosyjskim podboju kraju w latach 1808 − 1809, cieszyło się dość szeroką autonomią. Posiadało m.in. własną armię. 

Pierwsza misja wojskowa gwardii fińskiej to grudzień 1830 roku – Finowie mieli wówczas wspomóc rosyjską ekspedycję karną, będącą odpowiedzią Moskwy na wybuch powstania listopadowego. Gdy dowódca gwardii fińskiej płk Anders Edvard Ramsay odczytał rozkazy, żołnierze nie kryli entuzjazmu. 23 stycznia 1831 roku 600 gwardzistów zaprezentowało się carowi w narewskim urzędzie celnym, po czym wyruszyło do Polski.

W styczniu 1831 r. wymaszerowali na pola bitewne w dalekiej Polsce, jako część carskiej maszynerii wojskowej. W kwietniu walczyli z powstańcami na północnym brzegu Bugu. W maju – z ułanami gen. Dezyderego Chłapowskiego pod Wąsewem. We wrześniu szturmowali warszawskie reduty Rakowca i Szczęśliwic.