Początek oblężenia Lachowicz- litewskiej Jasnej Góry - 23 marca 1660

Juliusz Kossak, Jan Chryzostom Pasek pod Lachowiczami

Lachowicze były jedną z największych twierdz Rzeczypospolitej na Białorusi. W trakcie wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667 dnia 23 marca 1660 armia rosyjska (ok. 11 tys. żołnierzy)  pod wodzą Iwana Andrzejewicza Chowańskiego obległa twierdze, której obroną kierował wojski rzeczycki Michał Judycki. Podczas trzech miesięcy oblężenia twierdza wytrzymała cztery szturmy Rosjan. Zbliżająca się odsiecz w postaci armii Stefana Czarnieckiego i Pawła Sapiehy sprawiła, że Chowański zwinął oblężenie, zostawiając kilka tysięcy piechoty w obozie dla blokowania garnizonu, i ruszył naprzeciw zbliżającej się odsieczy. Przegrana przez Rosjan bitwa pod Połonką uratowała broniące się od trzech miesięcy Lachowicze. Na wieść o klęsce siły rosyjskie odeszły spod Lachowicz, a 2 lica pod mury twierdzy przybyła zwycięska armia polsko-litewska. Udaną obronę Lachowicz ówcześni ludzie przypisywali interwencji Matki Boskiej, przez co zyskała miano "litewskiej Jasnej Góry". Była to jedyna forteca Wielkiego Księstwa Litewskiego, która pozostała niezdobyta aż do końca wojny polsko-rosyjskiej.