Szarża 1 Pułku Ułanów pod Rokitną w 1915 r

Zdzisław Walczak, Szarża 1 Pułku Ułanów pod Rokitną w 1915 r, 2002

Wojciech Kossak, Szarża pod Rokitną, 1934

"Szarża 1 Pułku Ułanów pod Rokitną w 1915 r"  obraz Zdzisława Walczaka przedstawia tragiczną szarżę naszych ułanów. 12 czerwca 1915 roku oddziały II Brygady działały w rejonie wsi Rokitna (obecnie Rokytne, miejscowość na Ukrainie w obw. czerniowieckim). Z polskimi oddziałami sąsiadowały oddziały związku taktycznego pułkownika D. Pappa z prawej strony, a od lewej oddziały 42 dywizji piechoty. Rozpoczął się wspólny atak w celu zdobycia zajmowanych przez Rosjan pozycji w okolicy wsi Rokitna. Pomimo zaciekłych walk wojska austriackie i polskie nie osiągały założonych celów strategicznych. 13 czerwca w godzinach przedpołudniowych pozycje 42 dywizji zaczęły być zagrożone przez nacierające oddziały rosyjskie. Około południa do dywizjonu ułanów powrócił rot. Dunin-Wąsowicz, który został wezwany do szefa sztabu II Brygady kapitana Vargasa. W celu wyparcia oddziałów rosyjskich z pozycji we wsi Rokitna drugi i trzeci szwadron miał zaatakować z lewej flanki, wsparty przez piechotę, potrójne okopy rosyjskie. Rotmistrz Zbigniew Dunin-Wąsowicz osobiście poprowadził swoich ułanów do walki. Po przekroczeniu bagnistych brzegów rzeczki Rokitnianki, Dunin-Wąsowicz skierował 3 szwadron do rezerwy, a z 2 ruszył do ataku. W ciągu około 15 minut ułani przedarli się przez 3 linie wroga. Z szarży z 64 ułanów wróciło sześciu. Szarża nie została w całości wykorzystana. Oddziały piechoty w niedostatecznym stopniu wsparły ułanów. Rotmistrz Zbigniew Dunin-Wąsowicz w szarży poległ. Oddziały piechoty w niedostatecznym stopniu wsparły ułanów. 15 czerwca 1915 roku w Rarańczy na miejscowym cmentarzu odbył się pogrzeb 15 poległych w szarży ułanów.