1 marca 1945 - Ostatnia szarża w historii polskiej kawalerii

„Szarża 1 Brygady Kawalerii LWP pod Borujskiem 1 marca 1945r.”, Zdzisław Walczak, 1987 r.

"Ostatnia szarża kawalerii polskiej”, Michał Bylina, 1981 r.

Podczas walk o przełamanie Wału Pomorskiego pod Borujskiem (niem. Schönfelde, obecnie wieś Żeńsko na północ od Mirosławca) kawalerzyści 1. Warszawskiej Samodzielnej Brygady Kawalerii przeprowadzili szarżę na pozycje niemieckie. Po powstrzymaniu przez Niemców ataku polskiej piechoty wspartej czołgami, dowódca 1. Armii Wojska Polskiego gen. Stanisław Popławski, powierzył zadaniem przełamania niemieckich pozycji kawalerzystom z 2. i 3. Pułków Ułanów. Ułani przegalopowali, korzystając ze sprzyjającego terenu, minęli polskie czołgi i zaskoczyli Niemców. Po napotkaniu jaru Polacy spieszyli się w i przy wsparciu czołgów, zaatakowali i zdobyli Borujsko. Dowódcą szarży był por. Zbigniew Starak. Uczestniczyło w niej ok. 220 żołnierzy; poległo siedmiu, a dziesięciu zostało rannych.