Czesi nad morzem, ale nie na wakacjach

Adolf Liebscher, Czesi nad Bałtykiem (Čechové na Baltu)

Hugo Schüllinger , Czesi nad morzem Bałtyckim (Čechové u moře Baltského)

Również aktywnie w historię Polski wpisali się Czesi. W 1433 r. podczas wojny polsko-krzyżackiej uczestniczyli husyci pod wodzą Jana Čapka z Sanu, którzy wspólnie z siłami polskimi, najechali i spustoszyli ziemie należące do zakonu krzyżackiego Nową Marchię i Pomorze Gdańskie, docierając do Bałtyku. W czasie wyprawy czescy husyci m.in.: od 6 lipca przez 6 tygodni oblegali Chojnice, zajęli Pelplin i spalili tamtejszy klasztor cystersów, zdobyli Tczew, gdzie okrutnie obeszli się z pojmanymi Czechami służącymi u krzyżaków jako żołnierze zaciężni, ostrzelali Gdańsk z dział ustawionych na Biskupiej Górce i spalili leżący poza murami miejskimi szpital św. Jakuba z kaplicą, a także drewnianą strażnicę w Wisłoujściu, po czym splądrowali i spalili klasztor cysterski w Oliwie. Pod Oliwą (w rejonie Jelitkowa) wyprawa dotarła do brzegów Zatoki Gdańskiej. Jak zapisał Jan Długosz, morze wywarło wielkie wrażenie na Czechach, którzy wykąpali się w nim i nabierali słoną wodę do naczyń, by pochwalić się nią po powrocie do kraju. Jan Čapek miał wjechać konno w fale i przemówić: Oto bracia, przyznaję się wam, że osiągnąwszy w tym miejscu koniec świata, nie mogę się dalej posuwać, ponieważ wzbraniają mi tego morskie wody.

Dwusetna rocznica... omyłkowego zastrzelenia księcia Józefa Poniatowskiego

January Suchodolski, Śmierć ks. Poniatowskiego w Elsterze

Richard Caton Woodville, Ostatnia szarża Poniatowskiego pod Lipskiem

19 października br. wypada 200-letnia rocznica śmierci księcia Józefa Poniatowskiego, naczelnego wodza wojska polskiego w księstwie Warszawskim. 16 października 1813 roku został mianowany przez Napoleona marszałkiem Francji, co było jedynym takim wyróżnieniem dla cudzoziemca. W przeciągu długotrwałej bitwy pod Lipskiem prowadził ułanów i piechotę do walki, organizował ostatnie próby obrony, parokrotnie ranny. I właśnie 19 października Poniatowski kierował osłoną odwrotu armii francuskiej. Mając za sobą przedwcześnie wysadzony most na rzece Elsterze, znowu ciężko raniony, rzucił się z koniem do wezbranej rzeki i został omyłkowo ostrzelany przez Francuzów stojących na drugim brzegu. Tam zginął, prawdopodobnie zastrzelony przez.... sojuszników.  
Angielski malarz Richard Caton Woodville, jeden z najbardziej płodnych malarzy scen batalistycznych z przełomu XIX i XX wieku, uwiecznił polskiego bohatera narodowego na jednym z obrazów dotyczących wojen napoleońskich.

Alfons Mucha, Po bitwie pod Grunwaldem

Alfons Mucha, Po bitwie pod Grunwaldem, Po bitvě u Grunwaldu, 1924

Alfons Mucha, czeski malarz, przedstawiciel secesji, stworzył cykl obrazów zatytułowany cykl Epopeja słowiańska, prezentując panoramiczną historię Słowian. Wśród obrazów pojawił się temat polski ukazujący pokonanie Krzyżaków w bitwie pod Grunwaldem (1410 r.).

10 X 1794 roku - bitwa pod Maciejowicami

Jan Bogumił Plersch, Bitwa pod Maciejowicami. Kościuszko pada ranny podczas bitwy.

Bitwa pod Maciejowicami – została stoczona 10 października 1794 roku pod Maciejowicami na południowym Mazowszu pomiędzy wojskami polskimi dowodzonymi przez gen. Tadeusza Kościuszkę a wojskami rosyjskimi. Do bitwy doszło w wyniku próby niedopuszczenia do połączenia się dwóch dużych korpusów rosyjskich gen. Suworowa i gen. Fersena. W wyniku przegranej dla Polaków bitwy do niewoli dostał się ranny naczelnik insurekcji – Tadeusz Kościuszko.

Bitwa pod Fuengirolą - Polacy kontra Brytyjczycy

January Suchodolski, Bitwa pod Fuengirolą

Bitwa pod Fuengirolą to jedna z bitew wojny podczas podczas wojen napoleońskich w Hiszpanii. Bitwa miała miejsce 14 i 15 października 1810, pomiędzy małym polskim garnizonem zamku (średniowiecznej fortecy Maurów) a połączonymi siłami hiszpańsko-brytyjskimi pod dowództwem lorda Blayneya. W bitwie wzięło udział 400 żołnierzy 4 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego. Zakończyła się zwycięstwem wojsk polsko-francuskich oraz upokarzającym odwrotem wojsk brytyjskich na okręty. Heroiczna obrona zamku w Fuengiroli była jednym z nielicznych momentów (Maida, Albuera) w historii, w których polscy żołnierze walczyli przeciw siłom zbrojnym Wielkiej Brytanii. Była to także jedna z kilku zdecydowanych brytyjskich porażek w wojnie na Półwyspie Iberyjskim. Po bitwie polskim żołnierzom przypadła chwała, która rozprzestrzeniła się w świecie, z powodu proporcji walczących przeciwko sobie wojsk. Współcześni nie mogli zrozumieć, jak mając przewagę 10:1 można było przegrać bitwę.