Stefan Czarniecki - 2 stycznia 1665 r. hetmanem polnym koronnym

Brodero Matthisen, Portret Stefana Czarnieckiego, 1659

 Stefan Czarniecki, znany dowódca wojskowy, jego nazwisko pojawia się w polskim hymnie narodowym:

Jak Czarniecki do Poznania

po szwedzkim zaborze,

dla ojczyzny ratowania

wrócim się przez morze.

Znany jest z kampanii potopu szwedzkiego, ale miał także poważny wpływ na pacyfikacje powstania Chmielnickiego i udział w wojnie z Moskalami. Sześć tygodni przed śmiercią, 2 stycznia 1665 roku Czarniecki został hetmanem polnym koronnym, czyli przyjął buławę polną koronną, odebraną Lubomirskiemu. Krótko się cieszył tą nominacją, bowiem zmarł w czasie podróży do Lwowa 16 lutego 1665 roku w Sokołówce na Ukrainie od postrzału otrzymanego podczas tłumienia buntu w Stawiszczu (istnieje też hipoteza, że Czarniecki mógł zostać otruty). Głównym zadaniem hetmana polnego koronnego była ochrona południowo-wschodnich kresów ukrainnych Rzeczypospolitej przed najazdami z sąsiednich państw. Był bezpośrednim zwierzchnikiem żołnierzy kwarcianych. Hetmani polni odpowiadali za wywiad, rozpoznanie i prowadzenie doraźnych walk (np. z Kozakami lub Tatarami).