czwartek, 27 grudnia 2018

czwartek, 6 grudnia 2018

25 listopada 1795 r. abdykacja króla Stanisława Augusta Poniatowskiego


Po rzezi Pragi wojsko rosyjskie pod wodzą Aleksandra Suworowa zajęła Warszawę. Katarzyna II zażądała wyjazdu Stanisława Augusta Poniatowskiego do Grodna. 7 stycznia 1795 roku władca opuścił Warszawę pod rosyjską eskortą wojskową.
Po upadku powstania, 24 października 1795 nastąpiło podpisanie III rozbioru Rzeczypospolitej przez Rosję, Austrię i Prusy. I Rzeczpospolita przestała istnieć jako państwo. Caryca Katarzyna II zażądała od Poniatowskiego abdykacji, której akt, po pewnych zmianach podpisał 25 listopada 1795, w dniu imienin Katarzyny II, i w 31 rocznicę swojej koronacji. Otrzymywał od carycy stałą pensję. 15 stycznia 1797 roku mocarstwa rozbiorowe zawarły konwencję, w myśl której Rosja i Austria przejęły po 2/5 a Prusy 1/5 długu króla w wysokości 40 milionów złotych polskich. Po śmierci cesarzowej Katarzyny II tron rosyjski objął życzliwy Poniatowskiemu cesarz Paweł I Romanow, który zaprosił go do Petersburga. Król szybko został wciągnięty w petersburskie życie dworskie. Zmarł w Petersburgu 12 lutego 1798 nagłą śmiercią po wypiciu zawartości filiżanki.